O gün arkadaşlarımla parkta buluşacaktık. Annemden izin aldığımda Mert de yanında gelirse gidebilirsin, dedi. Ben oflayarak da olsa kabul ettim. Parka kardeşimi de alıp arkadaşlarımın yanına gittim. Kızlarla o kadar eğleniyordum ki anlatamam. Sonra Mert’e: ’’ Sen de oynayacak mısın?’’diye soracaktım ki Mert yoktu. Mert’in yanımdan ayrıldığını fark etmemişim.

 Hemen Mert’ti aramaya başladık. Ama yoktu, çok korkmuştum. Parkın dışında aramaya başladık. Ben biraz ilerledikten sonra Mert’i gördüm. Tekerlekli sandalyeli bir abiye yardım ediyordu. Küçücük boyu ile beceremese de pes etmiyordu. Hemen kardeşimin yanına gidip onlara yardım ettim. Gözlerim dolmuştu, kardeşime: ‘’ Aferin sana, ben eğlenirken sen böyle güzel şeylerle uğraşıyordun.’’ demek diyip ‘’ Senin gibi bir kardeşim olduğu için gurur duyuyorum.’’ dedim. Bu gün çok çeşitli duygular yaşamış oldum. Hem sevinç, hem korku, hem de gurur. İnsanın kardeşi olması çok güzel bir duygu. 

Zeynep KARAYAKA 6-A