İyilik bence bir kuştur. Birine iyilik yapınca, ona yardım edince, kalbimiz serin bir suyla yıkanmış gibi ferahlar. Birine yardım edip onu mutlu ettiğimizde bize gelen o rahatlama hissini hiçbir şey vermez. Bizi bir kuş gelip alır, biz de sırtına çıkarız. Sanki uçuyormuş gibi hissederiz.

Saçlarımızın arasından geçen rüzgarı hissedebiliriz. Her bir yaşlıyı karşıdan karşıya geçirdiğimizde, bir çocuğa şeker verdiğimizde, bir insanın kalbindeki yarayı sararken hep gelip alır bizi o kuş. Adı da iyilik kuşudur.