Merhaba, ben Filistin’deki çok eski ve mavi bir terliğim. Benim sahibim olan aile maddi durumu iyi olmayan ama çok yardımsever bir ailedir. Ben evin babasının tek ayakkabısıyım. Bu aile dört çocuklu. Çocuklarına da yardımseverliği aşılıyorlar. Size bu sabah başımdan geçen bir olayı anlatmak istiyorum.

Saat 07.30 gibiydi. Evin babasının çok da kazanamadığı işine gitme vakti gelmişti. Övünmek gibi olmasın ama beyefendi bana çok değer verir. Kimseye elletmez. Ama bugün en küçük çocuk pencereden dışarıyı seyrederken bir şey görmüş olacak ki kapıya geldi. Beni görünce duraksadı. Sonra iç geçirip beni giydi ve koşa koşa parkın önünden geçip birinin yanına geldi. Adamın ayakları yoktu ve tekerlekli sandalyeyle kaldırımın üzerine çıkmaya çalışıyordu. Bizim ufaklık hemen onu kaldırıma çıkardı. Adam ona çok dua etti bu güzel yardımı için.
Ama babanın işe gitme vakti çoktan gelmişti. Ufaklık için çok üzülmüştüm. Babası ona çok kızacaktı. Eve geldiğimizde çatık kaşlarıyla evin babası kapının eşiğindeydi. Ufaklık ona olanı biteni anlattı. Sonra şaşırtıcı bir biçimde sarıldılar. Bana da bir kez daha böyle bir ailenin terliği olduğum için gurur duymak kaldı. Elif Benan DEMİRCİOĞLU-6/A