Yarın haftalar sonra ilk defa bahçemizin dışında bir yere gideceğim. Bunun için yarını dört gözle bekliyorum. Yarın bir aksilik çıkmazsa kuzenlerimle bir mesire alanında buluşacağız. Tabii sosyal mesafeye uygun bir şekilde buluşmamız gerek. Şimdi biraz hislerimden bahsetmek istiyorum.
Öncelikle çok heyecanlıyım çünkü haftalar sonra ilk defa dışarı çıkacağım. Evde her gün dışarı çıkamayan bir kişi daha var: kardeşim. Ama değişik bir şekilde dışarıya çıkmak istemiyor. Korktuğu için çıkmak istemediğini söylüyor. Ama mecburen o da çıkmak zorunda. Çünkü markete gitmemiz lazım ve söylediğim gibi kuzenlerimizle buluşacağız. Ve ben bu fırsatı kaçıramayacağım için onunla evde kalamam bu yüzden gelmek zorunda. Gerçi biz markete giremeyeceğiz ama olsun kuzenlerimi çok özledim. Açıkçası evde kaldığımız bu günlerde evde sıkılıyorum ama galiba insan sıkılmaya da zamanla alışıyor. Çünkü zor da olsa artık sıkıldığımda yapacak bir şeyler bulabiliyorum. Bunlar genellikle ödevim yoksa tablette video izlemek oluyor. Ama tabii ki kitap da okuyorum. Bunlardan da bahsettiğime göre galiba geriye sadece yarının gelmesini beklemek kaldı.
……………………………
Evet tahminlerim doğru çıktı: markete girmedik ve kuzenlerimle buluştuk. Ama doğrusunu söylemek gerekirse fazlasıyla yoruldum. Çünkü maske takmak ve ellerimize en ufak şüphede hemen dezenfektan sıkmak ve bunun endişesi beni fazlasıyla yordu. Ama beni üzen bir tek şey varsa o da parkların, yeşillik alanların biraz fazla kalabalık olmasıydı. Umarım bize verilen bu rüya gibi izin sonradan kabusa dönüşmez. Çünkü kalabalık olmasıyla birlikte bazı tedbirlere de uymuyorlardı. Bunlara örnek verecek olursam herkeste maske yoktu ve sosyal mesafeye de uyulmuyordu. Bu tedbirlere uymamalarının bedelini daha sonradan canlarıyla ödeyebilirler. Biz tabii ki bu riski almamak için tüm tedbirleri aldık. Keşke herkes tedbirlerini fazlasıyla alsa. İnşallah insanlar bu konuda daha da bilinçlenir. Ama her şeye rağmen bu gün güzeldi. Sonuçta haftalarca dışarı çıkmadığım için beni rahatlattı.
